8 şubat 1974 /2010

Ya üç harf;

Nerdesin?
Özledim.

İster istemez insan düşünüyor, bu boşluk hayırlı mı diye. İçime bir boşunalık duygusu gelmeden, kaldığımız yerden devam etmek üzere buluşalım.Çarşamba üstüne Perşembe karşılaşınca kaldığımız yerden devam dediğin gibi.
Sen ve senin kendi alanın benim içim önemli ve saygı duyulası olduğundan sessiz bir leylayım ben. Her gün seni düşünür, her an seni anarım durumundayım yoksa, anmak senin için komik, anlarımız az. Bir o kadar da, kaliteli. Bakıslarını görerek, duyduklarınla kafandakiler örtüşünce memnun gülümsemen,şaşkın bir ördek olup kafanı suya sokmaya meyilli olsan da..

Su’yu severim.


Bu gün babam ve halam ve amcam için hiç bir seyin asl bir daha eskisi olmayacağı bir gün, ve şu an süper babaanmeni düşündüğümde, neler yasadıgını, inanamıyorum. 74 yılı, 86 yılı ve ona bağışlanmış olan biricik kızı şu an 2010 ve yaşam mücadelesinde. Halam’ın mevlut sordugu an içimi acıttı. Benim küçüklüğümde, acılı geçmeyen ve gözyası olsa da yerinde olan mevlutler halam’ı görmek için fırsatlardı, arka odada olan taze ve lezzetli börekleri, çörek otlu, renkleri ve tatları hala ağzımda, onları kaçırmak, servis edilme zamanında yemekten daha tatlıydı. Dedem’in vazgecilmezi ve yiye yiye bizim vazgeçilmezimiz olan ballılar. Burda yiyince o tat yok. Hiçbirsey tek başına anlamlı değil besbelli.
Neşet amca’nın ki onu da kaybettik, hocanın tam yanında oturması hep aklımda kalmıştır, benim sordum sarı ciceğe calsıgında fitnat tarafından ve o yoksa da kesin biri tarafında salona cagrılmam ve orada iyi hislerde olmam. Tüm sülaleyi görmkten memnun olmam, bana dede ,halama baba evi olan o evi cok sevmem..O evi o ev yapan saatin o evden gittiği gün ise o ev eksiliyor diye ayrıca hüzünledim.
Dedecim, ruh içinde yat. Dolunay’a bakıyoruz biz burdan sende ordan bak.

Seni Seviyorum, genlerden.


Az önce adıma bir zarf geldi, çok severim zarf içinde posta almayı. İçinden hediye bir kitap çıktı hem de yeni tanıdım birinden. Dünyada ince düşünceli insanların yasadıgı ve yanlız olmadıgımı hissettiren ikinci olay, birincisi ise az önce sadece rakamlar üzerinden bir sohbet geliştirdiğimiz çok sevdiğim bir yakınım. Dedemin ruhu aramızda belki de, bugün beni memnun eden çeşitli melekler devrede, sevildiğimi, yanlız olmadığımı hissettim.

Buruk ancak umutluyum..